12.9.09

«Πόσω μάλλον...»

Ο Τιμολέων ήταν πολιτικός μηχανικός σε μια μικρή επαρχιακή πρωτεύουσα νομού τη δεκαετία του '60. Ο μόνος τότε ελεύθερος επαγγελματίας του "μεγάλου" Πολυτεχνείου. Μάς είχε διηγηθεί την εξής ιστορία νοοτροπίας δημόσιου υπάλληλου, ενός αρχιτέκτονα που υπηρετούσε στο Πολεοδομικό Γραφείο της Νομαρχίας.

Είχε υποβάλει την μελέτη και τα σχέδια για ένα "πανωσήκωμα", δύο όροφοι ακόμα σε ένα ισόγειο σπίτι. Η άδεια όμως καθυστερούσε. Πήγε στην πολεοδομία να δει το γιατί, αφού δεν υπήρχε πολλή δουλειά τότε στην πόλη, δεν υπήρχε κάποιος φόρτος στην υπηρεσία.
Ο αρχιτέκτονας, ας τον πούμε Δημήτρη, έβγαλε τον φάκελλο με τα σχέδια και του λέει: Υπάρχει πρόβλημα με την κύρια σκάλα, Τιμολέων, την έχεις κάνει ελεύθερη, ανοιχτή. Πρέπει να κλείσει, να χτιστεί γύρω-γύρω.
- Γιατί βρέ Δημήτρη; Σε ποιά διάταξη το στηρίζεις αυτό; Όλες οι κατοικίες που έχουν ανοιχτές σκάλες εισόδου είναι παράνομες;
- Το λέει ο Γ.Ο.Κ.!
- Πού το λέει και δεν το είδα εγώ;
Ο Δημήτρης ανοίγει τον Γ.Ο.Κ. {Γενικό Οικοδομικό Κανονισμό} αλλά ΠΡΟΣΠΕΡΝΑΕΙ το κεφάλαιο «Κύριαι Κλίμακες».
- Έ! Μην προχωράς, Δημήτρη. Πού γράφει εδώ ότι πρέπει να είναι κλειστές;
- Το λέει παρακάτω!
Ο Δημήτρης προχωράει στο κεφάλαιο «Δευτερεύουσαι Κλίμακες Υπηρεσίας» και διαβάζει κάποια παράγραφο.
- Αι δευτερεύουσαι κλίμακες (Υπηρεσίας) εις κτήρια 5 (πέντε) ορόφων και άνω κατασκευάζονται ως κλεισταί.
Και καταλήγει μέ στόμφο:
- Πόσω μάλλον!!!
- Τί «πόσω μάλλον»;;; ΔΕΝ είναι σκάλα υπηρεσίας, ΔΕΝ είναι πενταώροφο κτήριο. Μεταξύ δευτερευουσών και κυρίων κλιμάκων κάνεις διαίρεση δια ...δύο και φτιάχνεις δικιά σου διάταξη;;;

Αμετάπειστος ο δημόσιος υπάλληλος Δημήτρης. Είχε "κολλήσει" για τα καλά. Ούτε από το επιχείρημα, ότι τους νόμους τους κάνει (και τους ερμηνεύει) η Βουλή και όχι οι υπηρεσίες, κλονίστηκε.
Απελπίστηκε ο Τιμολέων. Παίρνει έναν κόκκινο στυλό και ένα χάρακα του Δημήτρη και, πάνω στο γραφείο του, τραβάει τρείς διπλές γραμμές στο σχέδιο γύρω από τη σκάλα (ως παράσταση δρομικού τοίχου).

- Ικανοποιήθηκες τώρα; Στατικά έτσι κι αλλοιώς δεν υπάρχει πρόβλημα, δεν χρειάζεται κάποια αλλαγή.
- Τώρα ναί, να σού την υπογράψω την άδεια!
Τη ...μικρή λεπτομέρεια ότι δεν σημειώνονταν πλέον καμμία είσοδος στο σπίτι, δεν την πρόσεξε ο προσεκτικός δημόσιος υπάλληλος Δημήτρης...
Ο τοίχος βέβαια γύρω από την σκάλα δεν χτίστηκε ποτέ. Ήταν μιά ωραία σκάλα, με ελεύθερα σκαλιά χωρίς "ρίχτι" που "φύτρωναν" από μιά κεντρική ελλειψοειδή κολώνα, ένα αρχιτεκτονικό στολίδι στην είσοδο του σπιτιού. Και δεν είναι παράβαση να χτίσεις λιγότερους τοίχους...
Ο Δημήτρης όμως κοιμόταν πλέον ήσυχος ότι είχε ...εφαρμόσει τον νόμο... υπογράφοντας άδεια με κλειστή σκάλα.

* * * * * * * * * *
19-10-09
Υ.Γ.-1
Το «πόσω μάλλον» ήξερα ότι γράφεται με "ω" αλλά το έβαλα αρχικά με "ο" ως πιο κατανοητό σήμερα... Τώρα το άλλαξα γιατί το είδα έτσι γραμμενο από κάποιον αρκετά νεώτερο από μένα.
Υ.Γ.-2
Σε κάποιο άλλο μπλογκ πάλι είδα την φράση: ΚΑΝΕΙΣ δημ. υπάλληλος δεν τιμωρήθηκε ποτέ για ένα ΟΧΙ, που είπε σε πολίτη.
Η παραπάνω περίπτωση του κ. Δημήτρη θεωρώ ότι είναι "κλασσικό" παράδειγμα επ' αυτού. "Κλασσικό" παράδειγμα της «τίμιας» γραφειοκρατίας (διότι υπάρχει και εκείνη που ασκείται για να προκαλέσει δωροδοκία...) αλλά και του «εργαλείου» που χρησιμοποιείται για την απόσπαση «δώρου».
ΚΑΝΕΙΣ δημ. υπάλληλος δεν τιμωρήθηκε ποτέ για ένα ΟΧΙ, διότι στο αδίκημα "παράβαση καθήκοντος" προβλέπεται ύπαρξη δόλου! Αν δεν υπάρχει δόλος, όπως στην περίπτωσή μας, αλλά απλώς στενοκεφαλιά ή βλακεία, ο υπάλληλος ΔΕΝ τιμωρείται.